Onder een prachtig voorjaarszonnetje verzamelden zich op deze paaszaterdag een aantal VEPPERS op het terrein van Full Speed in Delft. Toen uiteindelijk iedereen een parkeerplekje gevonden (bij het naastgelegen dvv Delft was ook een toernooi in volle gang) konden we onze borst gaan natmaken. We gingen immers een heel sterk bezet toernooi spelen. Waar anderen al bezig waren eieren te beschilderen en te verstoppen, gingen deze diehards er nog eens tegenaan.
Tegen 14:30 stonden 8 zwartwitten te popelen om de 1e tegenstander Full Speed JO10-2 (Hoofdklasse) bij de lurven te grijpen. Althans dat was de gedachte. Dat het even zoeken en wennen aan het snelle spel was direct merkbaar. De thuisclub aarzelde niet en prikte de 1e goal van het toernooi bij ons binnen. Waar welllicht een ander team bij de pakken zou gaan neerzitten, deden de VEPPERS dat niet. Knokken voor elke bal en iedere meter werd uiteindelijk beloond. De gekoesterde 1-1 viel en nadat de scheidsrechter affloot konden we met zekerheid stellen; “Wij doen hier niet voor onder”.
De 2e wedstrijd was tegen Be-Fair. Waar we in de competitie uitkomen tegen de JO10-3 mochten we nu uitkomen in tegen de JO10-2 (1e klasse). De euforie van de 1e wedstrijd was blijkbaar even blijven hangen want voordat de toeschouwers konden gaan zitten was de 0-1 al een feit. Deze wedstrijd liepen wij constant achter de feiten (lees vooral tegenstanders) aan. Be Fair speelde in een veel hoger tempo dan wij, en konden zo zonder echt veel beter te zijn toch met 0-4 winnen.
De 3e wedstrijd was er een om te smullen. Tegenstander was de Rotterdamsche Cricket- en Voetbalvereeniging VOC JO10-2 wat in dezelfde hoofdklasse competitie speelt als de thuisploeg. Nu was het de beurt aan ons om de tegenstanders af te bluffen. Heel parmantig namen wij de leiding. De 1-0 viel weliswaar niet super verdiend maar ach wat geeft dat. De supporters lang de kant schreeuwden direct naar de scheidsrechter dat het tijd was. Deze begreep de grap niet helemaal. VOC liet zich daarna direct van een andere kant zien. Zonder dat ik de overige namen wil noemen moet ik toch 1 uitzondering maken. De rotterdammers maakten kennis met een VEPPER met de naam LIAM. De naam mag terecht met hoofdletters geschreven worden. Nadat eerder bleek dat hij heel graag een jonger broertje zou willen, gaf hij in deze wedstrijd een “masterclass keepen”. Hij maakte de ene na de andere mooie redding. En daar waar hij eindelijk verslagen leek bracht een veldspeler of het houtwerk uitkomst. Aan de andere kant waren onze spitsen, tot grote frustratie van VOC, uiterst effectief in deze wedstrijd. Toen de rook optrok boven het veld stond er een klinkende 4-0 op het bord. In ons voordeel deze keer.
Nadat het technisch hart de berekeningen voor de zoveelste keer had bijgesteld, was de opdracht voor onze wedstrijd duidelijk. Bij winst werden wij 2e en bij verlies konden we zelfs 4e worden. Een gelijkspel zou de 3e plaats opleveren. Overmoed en onderschatting komt ook nu aan bod. De laatste tegenstander Houtwijk JO10-1 (1e klasse) had slechts 1 punt tot nu toe en zou even over de knie gelegd worden. Niets was minder waar. Na wat aftasten werd er werd gescoord. Maar niet door ons. Houtwijk nam brutaal de leiding en voordat we onze rug konden rechten na deze verrassende wending stond het ineens 2-0. De rug werd daarna definitief gerecht en gingen de VEPPERS op zoek naar een doelpunt. Die werd uiteindelijk gevonden. Maar op het moment dat Houtwijk weer aftrapte werd er door de speaker geroepen: “Nog 1 minuut tot de volgende wedstijden. Met de moed der waanhoop werd er tevergeefs gezocht naar meer. Het eindsignaal klonk.
De 4e plaats was een feit, waar we ook nog eens gelijk eindigen met de nummer 3, maar het onderling resultaat ons nekt. Toch mogen we concluderen dat de VEPPERS zich vandaag van hun beste kant hebben laten zien en dat er toch genoeg reden is voor een mooie glimlach naar de toekomst voor deze lichting.
